"Nad grobem szlachetnego pana
Ni wdowa po nim zapłakana,
Ni przyjaciele nie bywają już.
Lecz jakaś nieznajoma postać
Nie może się z tym grobem rozstać
Od zórz porannych do wieczornych zórz.
Czemu tak płacze, łka dlaczego?
Kim nieznajomy dla zmarłego?
Któż na pytanie to odpowie, któż...
I nagle z worka wyszło szydło -
Wiatr targnął płaszczem, odkrył skrzydło.
Ach, to po zmarłym płacze Anioł Stróż."
A ty u okien jeszcze marzysz,
nagrobku smutny. Czasu napis
spływa po mrocznej, głuchej twarzy,
może to deszczem, może łzami.
I to, że miłość, a nie taka,
i to, że nie dość cios bolesny,
a tylko ciemny jak krzyk ptaka,...
