Jakoś mnie naszła dziwna ochota ostatnio, by wrócić w to samo miejsce, w którym już jakiś czas temu fotografowałem przeprawę rędzińską.
O tyle fajnie, że dopisały chmurki i pora dnia – więc można było myśleć o kolorze (akurat kształt chmur gryzł się z samym pylonem).
Myślę, że było warto.
Kurczę, niby mało roboty, a cały czas czymś się zajmuję. Jak nie rakieta, to RO, jak nie RO, to jakieś inne pierdoły. Co robić… Zawsze można spać.