Ostatnio wybrałam się na szamke do nowootwartego w Poznaniu Vegara, czyli wegańskiego kebaba.
Szczerze rzadko zdarza mi się jeść sojowe przetwory przypominające mięso, ponieważ po prostu nie lubię smaku mięsa i bałam się, że tym razem nie zjem za dużo. Myliłam się. Mięsko było idealnie przypieczone i swoim smakiem nie przypominało mięsa i jednocześnie współgrało z resztą składników kebaba. Jednym z nich, którego nie byłam pewna, czy będzie dobrym połączeniem z resztą warzyw była kiszona kapusta. Okazała się strzałem w dziesiątkę. Nigdy nie jadłam tak idealnie wywarzonego w smaku kebaba. O jego wielkości również należy wspomnieć, ponieważ był naprawdę spory, a cena wcale nie była zagórowana tak jak to bywa w przypadku niemal każdego wegejedzonka.
Na tą ucztę poszłam z mięsożerną znajomą, która po takiej wyżerce postanowiła ograniczać mięsa, skoro można tak dobrze zjeść bez niego.
Naprawdę godna uwagi restauracja dla każdego weganina, wegetarianina i jak widać mięsożerców i bardzo cieszę się, że powstała właśnie w Poznaniu niedaleko mojej szkoły. Życzę powodzenia na wegerynku.
Mój wyjazd do Białego Dunajca mogę zaliczyć do najlepszych wycieczek, na jakich miałam przyjemność być. Kilka lat wcześniej byłam w Białym Dunajcu, Zakopanem i Krakowie mimo wszystko bawiłam się super. Ludzie, którzy twierdzą, że jazda na wycieczki 2 razy w te same miejsca jest nudna, niech stuknie się w czoło. Za każdym razem jest inaczej. Jedzie się w innym gronie, ma się inne pomysły.
Coś, co od razu chwyciło mnie za serce to widok z hotelowego pokoju. Pięknie było widać z niego góry i rzekę Biały Dunajec.
Hotel znajdował się też kawałek od stoku narciarskiego, więc każdego wieczora chodziliśmy na narty lub sanki. Tak, sanki. Dorośli ludzie kochają jazdę z górki na sankach.
Zakopane to piękne miasto przesiąknięte tradycją i obyczajowością, a widoki z Gubałówki wyprawiają w zachwyt nie tylko miłośnika gór. Drugiego dnia pobytu w Zakopanem odbywał się konkurs skoków narciarskich, więc na ulicach panował dużo tłok, ale i tak świetnie bawiliśmy sie, żartując, robiąc sobie zdjęcia, popijając grzane wino lub góralską herbatę.
Dowiedziałam się też, że nie jestem fanką góralskiej muzyki zaraz po koncercie takiej kapeli w hotelu. Nie potrafiłam do tego podrygiwać, a co dopiero tańczyć. Góralskie dania takie jak oscypki, kwaśnica i inne zupy przyprawiane dużą ilością pieprzu też nie są dla mnie.
Po drodze do domu zahaczyliśmy o Kraków. Kraków zaraz po Gdańsku jest moim ulubionym miastem w Polsce. Pięknie zdobione kamienice, stary rynek, Wawel, a w tym wszystkim mocno widoczne podłoże historyczne wywołuje u mnie błysk w oku. Bardzo chciałabym jeszcze kiedyś tam wrócić na dłuższą chwilę i zabrać w tą podróż jeszcze bliższe mi osoby.
Jeszcze raz dziękuję moim ciociom i wujkom za tak wspaniały prezent i cudownie spędzone chwilę w in towarzystwie.
Mam nadzieje, że zdjęcia, które zrobiłam podobały wam się.
Trochę mnie tutaj nie było. Ostatni mój miesiąc życia pochłaniały przygotowania do imprezy z okazji moich osiemnastych urodzin.
To było skromne przyjęcie dla rodziny i przyjaciół. Po tym wszystkim utwierdziłam się w przekonaniu, że mam wspaniałą rodzinę i cudownych przyjaciół.
Dziękuję cioci i mamie, które dwa dni z rzędu nie wychodziły z kuchni, by przygotować najsmaczniejsze jedzenie. Dziękuję tacie, który zadbał o oprawę muzyczną. Dziękuję wszystkim zaproszonym za przybycie, wspólnie spędzony czas, życzenia i prezenty. Naprawdę sporo serca włożyłam w tą imprezę i mam nadzieję, że każdy z was świetnie się bawił.
Jednym z prezentów, które dostałam, był upragniony mundurek drugoklasistki z Love Live! W końcu mogę w pełni cieszyć się postacią Umi Sonody i w 80% Kotori Minami (bo nie mam jeszcze wiga)
Oprócz tego znalazłam tam filiżankę z talerzykiem i tryliony pieszczoch i hokerów, o których marzyłam od dawna. Na zdjęciach są tylko niektóre z nich.
Siostry mojej mamy przeszły same siebie, gdy dowiedziałam się, że zafundowały mi wspólną wycieczkę w nasze polskie góry. Przyznam się, że popłakałam się z radości. Kocham podróżować, więc prezent ten był trafiony w dziesiątkę. Wyjeżdżam już w środę, więc podróż będzie na bieżąco relacjonowana na instagramie (Zapraszam do obserwowania _v_sta_).
Dziękuję pozostałym za ich prezenty były tak samo świetne i pomysłowe. Dziękuję za wasze towarzystwo w ten najważniejszy wieczór mojego życia.
Rzecz, którą najbardziej nienawidzę w mężczyznach?Plucie!Dlaczego w ogóle oni to robią? Moja zagadka wszechczasów.Przed chwilą stałam na przystanku z chłopakiem, który splunął aż 6 razy w czasie zamykającym się w mniej niż 10 minutach. Na sam dźwięk jego pociągania nosem i po chwili wypluwania tego robiło mi się nie dobrze. Czy trudno jest wyciągnąć chusteczkę? Nikt nie ma ochoty oglądać waszych wycharkanych glutów, idąc chodnikiem. Mam to szczęście, że mój chłopak rzadko robi takie ohydztwa, ale jeśli już mu się zdarzy w moim towarzystwie, to przeprasza. To spluwanie jest dla mnie jak bekanie i pierdzenie. Skoro masz w sobie szczyptę kultury, nie robisz tego publicznie. Zatem powinieneś opanować się również z tym. Nie mówię tu jedynie o tym jednym przypadku, a ogólnie na temat całego incydenty, który ma miejsce na każdym przystanku, chodniku, przed sklepem w całej Polsce i na świecie. Może jakiś facet przeczyta ten post i zwróci uwagę na ten swój niesmaczny odruch, pomyśli, że może to komuś przeszkadzać.Dziękuję za uwagę.Kurtyna!
Jak mogliście zauważyć już w innych postach, kocham zwierzęta i zawsze staram się być, bo ich stronie.W sobotę i w niedzielę z okazji dnia futra mogliście zobaczyć w różnych miastach polski wolontariuszy Z Otwartych Klatek, którzy brali udział w demonstracji przeciwko sprzedaży futer i zbierali podpisy pod petycją związaną właśnie z tym tematem.Miałam okazję uczestniczyć w jednej z nich w Poznaniu. Nie robiłam nic nadzwyczajnego. Stałam z kartonowym transparentem. Przyciągało to jednak uwagę przechodniów, którzy decydowali się podpisać pod petycją. Jeśli nie mieliście okazji spotkać nas w swoim mieście, możecie nadal podpisać petycję w internecie.Zostawiam tu link i zachęcam do polubienia na facebooku Otwarte Klatki by móc dowiedzieć się o innych wydarzeniach i móc pomagać tym najbardziej bezbronnym.
PETYCJA
Wczorajszego dnia brałam udział w dwóch wydarzeniach. Zacznę więc chronologicznie, a informacje na temat drugiego umieszczę w innym poście w najbliższym czasie.Już kilka razy pisałam tu o mojej działalności na rzecz poznańskiego hospicjum. Zbliża się dzień wolontariusza, tak więc osoby prowadzące działania wolontariackie zorganizowały dla nas imprezę, podczas której mogliśmy świętować.Po uroczystym powitaniu mogliśmy posłuchać opowieści pewnej polskiej podróżniczki o jej przygodach w Afryce i obejrzeć występy grup tanecznych. Po części artystycznej wszyscy wyszli na dwór, by razem stworzyć obraz kolorowego motyla, który jest symbolem hospicjum.Zaczęła się zabawa, wszyscy tańczyli, śpiewali i ogólnie dobrze się bawili. Pojawiła się też słodka niespodzianka.Uwielbiam spotkania z tak miłymi i energicznymi osobami. Kocham patrzeć na ich energię i na to, jak świetnie się bawią. Jeszcze raz zachęcam każdego do prac wolontariackich pod jakąkolwiek postacią. Nasz mały gest może znaczyć dla kogoś wiele.
Pora rozpocząć galaktyczną idolkową przygodę. Od kilku dni należę do stałej taneczno-cosplayowej grupki z serii Love Live. Wraz z ośmioma innymi dziewczynami będę wcielać się w swoje ulubione postaci i bawić się znakomicie. Będziecie mogli zobaczyć mnie tam w roli mojej wajfu, czyli oczywiście Yoshiko, a oprócz tego jako początkująca Umi Sonoda.
Odkąd zaczęłam odnajdywać się w tym świecie anime, bycie w takiej grupce było moim marzeniem. Mam nadzieje, że wraz z dziewczynami uda nam się spełnić nasze idolkowe sny i że polubicie nasz taniec i wygłupy.
Pierwszy przewidywany projekt to set u's cyber, tak więc zachęcam do śledzenia nas na instagramie, gdzie możecie być na bieżąco i poznawać nas.
Liczę na wasze wsparcie i dużo dużo motywacji byśmy mogły robić to, co kochamy najlepiej.
Instagram: galactic.idols_
