Stuk puk...
Tak ślizgam się,
szybko,
ale to po życiu,
tak od zmęczonych oczu rano,
po zamglone rzesą bezmyślności.
Stuk puk,
i gdzie ten świat,
dlaczego mnie nie widzisz,
a przysięgałaś,
zatopiona w moich snach.
I następny