"Czy masz zielone? – Nigdy go nie zapominam…
A ty czy masz je? – Zawsze je na piersi noszę…
Wiem, jakie lubisz liście, zobacz tedy proszę.
Co dzień oto bez świeży w butonierkę wpinam.
Kochasz mnie jako wprzódy? Nicżeś nie zmieniona?
Nie zapomnisz mnie nigdy? – Nigdy nie zapomnę!
– Dziś o pamięć nie prosisz, oczy spuszczasz skromne
I chociaż nic nie mówisz, wiem… już gra skończona…
Lecz nie masz zielonego – wszak już dzisiaj pomnę,
Gdyś prosiła o pamięć, rzekłem: nie zapomnę…
I do końcam na piersiach nosił liść zielony.
Dzisiaj zbędny odpinam – zakład nasz skończony…
Owa gra osobliwa, w której bardziej bywa
Smutnym wygrywający niż ten, co przegrywa."
